Deutsch-Arabisch
    Adjektiv
    strafbewehrt (adj.) , {Recht}
    أمر مُغرّمٌ {قانون}
    relevante Treffer
    der Verliebte (n.)
    مُغْرَمٌ [ج. مغرمون]
    verliebt (adj.) , [verliebter ; am verliebtesten ]
    مُغْرَمٌ
    vernarrt (adj.)
    مُغْرَمٌ
    verknallt (adj.)
    مُغرَم
    der Fan (n.) , [pl. Fans]
    مُغْرَمٌ [ج. مغرمون]
    börsensüchtig (adj.)
    مغرم بالمضاربات في البورصة
    naschhaft (adj.)
    مغرم بأكل الحلو
    akquisitorisch (adj.)
    مُغْرَمٌ بِالجَمْع أو بالاقْتِناء
    die Weisung (n.) , [pl. Weisungen]
    أَمْر [ج. أوامر]
    vorschreiben (v.) , {schrieb vor / vorschrieb ; vorgeschrieben}
    أَمَرَ
    der Vorfall (n.) , [pl. Vorfälle]
    أَمْر [ج. أمور]
    verordnen (v.) , {verordnete ; verordnet}
    أَمَرَ
    der Erlass (n.) , [pl. Erlasse]
    أَمْر [ج. أوامر]
    die Vorschrift (n.) , [pl. Vorschriften]
    أَمْر [ج. أوامر]
    verfügen (v.) , {verfügte ; verfügt}
    أَمَرَ
    die Befehlsschaltfläche (n.) , {Comp}
    زر الأمر {كمبيوتر}
    die Frage (n.) , [pl. Fragen]
    أَمْر [ج. أمور]
    die Schaltfläche (n.) , {Comp}
    زر الأمر {كمبيوتر}
    das Gebot (n.) , [pl. Gebote]
    أَمْر [ج. أوامر]
    gebieten (v.) , {gebot ; geboten}
    أَمَرَ
    der Befehlsgeber (n.) , {Recht}
    آمِر {قانون}
    imperativ (adj.)
    آمِر
    das Geheiß (n.)
    أَمر {شفهي}
    das Geschäft (n.) , [pl. Geschäfte]
    أَمْر
    anordnen (v.) , {ordnete an / anordnete ; angeordnet}
    أَمَرَ
    das Dekret (n.) , {Recht}
    أمر {قانون}
    anweisen (v.) , {wies an ; angewiesen}
    أمر بـ
    der Kommandant (n.) , {mil.}
    آمِر {جيش}
    herumkommandieren (v.)
    أَمَرَ