Substantiv, maskulin
der Keim [pl. Keime]
بَذْرَةٌ [ج. بذر]
der Keim [pl. Keime]
der Keim [pl. Keime]
جُرْثُومَةٌ [ج. جَرَاثِيمُ]
der Keim [pl. Keime] , {Med}
مُمْرِضٌ [ج. مُمْرِضَاتٌ] ، {طب}
der Keim {Botanik}
بَتِيلَة {نبات}
Verb
keim: Präsens, 1. Person, Singular von keimen   volle Konjugation  
keimen {Landwirt.}
أنْبَت {زراعة}
keimen {Landwirt.}
بَرْعَمَ {زراعة}
relevante Treffer
ähnliche Treffer
die Keime (n.) , Pl.
keimarm (adj.) , {Bio.}
مخففة الجراثيم {بيولوجيا}
keimarm (adj.) , {Med}
keimfrei (adj.) , {Med}
die Keimzahl (n.) , {Umwelt}
die Keimbahn (n.) , {Med}
der Keimling (n.) , {arch.}
die Keimzelle (n.) , {Med}
das Keimblatt (n.) , {Botanik}