Substantiv

• evidence {Recht}
  أَدِلَّة {قانون}
  mehr ...
• evidence {Bildung}
  دليل {تعليم}
  mehr ...
• evidence {Bildung}
  شهادة {تعليم}
  mehr ...
• evidence
  شاهد
  mehr ...
• evidence {external}, {Relig.}
  بينة [ج. بَيِّنات] ، {دين}
  mehr ...
• evidence
  أدلة الإثبات
  mehr ...
• evidence {Recht}
  برهان {قانون}
  mehr ...
• evidence
  حجة
  mehr ...
• evidence
  علامة
  mehr ...
• evidence
  بنية
  mehr ...
• evidence
  أمارة
  mehr ...
• evidence
  دليل بينة
  mehr ...
• evidence
  مصداق
  mehr ...
• evidence
  فرقان
  mehr ...
• evidence
  دلل ز شاهد
  mehr ...

...

• evidence
  إثبات
  mehr ...
• evidence
  استنتاج
  mehr ...
• evidence
  إقرار
  mehr ...
• evidence
  قرينة
  mehr ...
• evidence {external}, {Relig.}
  أدلـّة خارجية {دين}
  mehr ...
• evidence {internal}, {Relig.}
  أدلـّة داخلية {دين}
  mehr ...
• evidence
  ثبت
  mehr ...
• evidence
  ما يشكل برهانا أو دليلا أو مثبتا
  mehr ...

Verb

• to evidence [ evidenced ; evidenced ] , {Recht}
  أثبت {قانون}
  mehr ...
• to evidence {Recht}
  أَظْهَرَ {قانون}
  mehr ...
• to evidence [ evidenced ; evidenced ] , {Recht}
  برهن {قانون}
  mehr ...
• to evidence
  دلل على
  mehr ...
• to evidence
  دل على
  mehr ...
• to evidence
  شهد {على صِحّةِ كَذَا}
  mehr ...

relevante Treffer

• convincing evidence
  دليل مقنع
  mehr ...