...
Adverb
Verb
sonder: Präsens, 1. Person, Singular von sondern   volle Konjugation  
فرز {إلى عدة مجموعات مثلا}
relevante Treffer
ähnliche Treffer
die Sonderung (n.) , [pl. Sonderungen]
تَمْييزٌ [ج. تمييزات]
sonderbar (adj.) , [sonderbarer ; am sonderbarsten ]
die Sonderheit (n.) , [pl. Sonderheiten]
خَاصَّة [ج. الْخَاصَّة]
der Sonderpass (n.) , {Recht}
das Sonderrecht (n.) , {Recht}
die Sonderabgabe (n.) , {Recht}
ضريبة خاصة {قانون}
ein Sondergipfel (n.) , form., Sing., {Pol}