Verb
hinge: Konjunktiv II, 1. Person, Singular von hängen   volle Konjugation  
hängen {hing ; gehangen}
hängen {hing ; gehangen}
ähnliche Treffer
hingeben (v.) , {gab hin / hingab ; hingegeben}
hingeben (v.) , {gab hin / hingab ; hingegeben}
hingeben (v.) , {gab hin / hingab ; hingegeben}
die Hingebung (n.) , [pl. Hingebungen]
die Hingebung (n.) , [pl. Hingebungen]
عُبُودِيَّةٌ [ج. عبوديات]
ينتمي إلى {مكان ما}
hingebungsvoll (adj.) , [hingebungsvoller ; am hingebungsvollsten ]