Substantiv, feminin
die Klingel [pl. Klingeln]
جَرَسٌ [ج. أجراس]
die Klingel [pl. Klingeln]
Verb
klingel: Präsens, 1. Person, Singular von klingeln   volle Konjugation  
klingeln {klingelte ; geklingelt}
klingeln {klingelte ; geklingelt}
Substantiv, neutral
das Klingeln {Auto.}
تَصْفِيقٌ {سيارات}
das Klingeln {Comp}
رَنينٌ {كمبيوتر}
relevante Treffer
ähnliche Treffer
der Klingelton (n.) , {Comp}
نغمة الرنين {كمبيوتر}
die Klingeldauer (n.) , {Comp}
مدة الرنين {كمبيوتر}
die Klingeltöne (n.) , Pl.
der Klingelton-Editor (n.) , {Comp}