Deutsch-Arabisch
    Substantiv, maskulin
      volle Deklination  
    der Pfiff (n.) , [pl. Pfiffe]
    تَصْفِيرٌ
    Verb
    pfiff: Präteritum, 1. Person, Singular von pfeifen   volle Konjugation  
    pfeifen
    صَفَّرَ
    pfeifen {Med}
    أَزَّ {طب}
    Substantiv, neutral
      volle Deklination  
    das Pfeifen {com.}
    صَافِر {اتصالات}
    das Pfeifen
    صَفِيرٌ
    ähnliche Treffer
    pfiffig (adj.) , [pfiffiger ; am pfiffigsten ]
    ذَكِيٌّ
    pfiffig (adj.) , [pfiffiger ; am pfiffigsten ]
    مَاكِرٌ
    pfiffig (adj.) , [pfiffiger ; am pfiffigsten ]
    شَاطِرٌ
    pfiffig (adj.) , [pfiffiger ; am pfiffigsten ]
    مَاهِر
    der Anpfiff (n.)
    صافرة البداية
    pfiffig (adj.) , umgang.
    نَبِيهٌ
    pfiffig (adj.) , umgang.
    فَطِنٌ
    der Abpfiff (n.)
    صفارة النهاية
    der Abpfiff (n.)
    جرس النهاية
    der Dünnpfiff (n.) , umgang.
    إسهال
    die Pfiffigkeit (n.)
    ذَكاءٌ
    der Pfifferling (n.)
    كُويزِي
    der Pfifferling (n.) , {nutr.}
    شانتيريل {تغذيه}
    die Pfifferlinge (n.) , {Botanik}
    كُويزِي {جذريات فطرية}، {نبات}
    der Schlusspfiff (n.)
    صافرة النهاية
    die Pfifferlingsartige (n.) , Pl., {Botanik}
    كويزيات {نبات}
    Pfifferlingsverwandte {Botanik}
    كويزية {نبات}