Deutsch-Arabisch
    Substantiv, feminin
      volle Deklination  
    die Reibe (n.)
    مِبْشَارَه
    Verb
    reibe: Präsens, 1. Person, Singular von reiben   volle Konjugation  
    reiben {rieb ; gerieben}
    مَسَحَ
    reiben {rieb ; gerieben}
    حَكَّ
    reiben {rieb ; gerieben}
    دَلَكَ
    reiben {rieb ; gerieben}
    بَشَرَ
    Substantiv, neutral
      volle Deklination  
    das Reiben
    حِكّةٌ
    das Reiben {Med}
    اِحْتِكَاكٌ {طب}
    ähnliche Treffer
    die Reiberei (n.)
    اِحْتِكَاكٌ
    der Reibelaut (n.)
    الصوت الاحتكاكي
    das Reibeisen (n.)
    مبشرة {مطبخ}
    das Reibeisen (n.) , {carp.}
    مِسحَج {نجارة}
    der Reibekäse (n.)
    جبن مبشور
    das Reibebrett (n.) , {Build.}
    لَوْح تَخْشِين {الرابون}، {بناء}
    das Reibebrett (n.) , {Build.}
    لَوح حَكّ {بناء}
    die Käsereibe (n.)
    مقشرة الجبنة
    der Reibekuchen (n.)
    فطيرة بطاطا
    die Gemüsereibe (n.)
    مبشرة الخضروات
    die Küchenreibe (n.)
    مِبْشَرَة
    die Reibechtheit (n.) , {ind.}
    ثبات للحك {اللون}، {صناعة}
    die Reibechtheit (n.) , {Textile}, {ind.}
    مقاومة الاحتكاك {صناعة}
    die Reibeisenhaut (n.) , umgang., {Med}
    التقرن الشعري {طب}
    das Reibegeräusch (n.) , {Med}
    صوت احتكاكي {طب}
    das Reibegeräusch (n.) , {Med}
    اِحْتِكَاكٌ {طب}
    reibende Körper (n.) , Pl., {tech.}
    الأجسام الاحتكاكية {تقنية}
    sage und schreibe umgang.
    صَدّقْ أو لا تُصَدّقْ