Noun
دَبِيبٌ مص. دَبَّ دَبَّ   |  دبيب مصدر دبَّ/ دبَّ على/ دبَّ في دبَّ
der Bär [pl. Bären] , {Tier}, {zool.}
دُبٌّ {الحيوان}
Verb
دَبِيبٌ ثلا. لازم، م. بحرف دَبَّ
kriechen {kroch ; gekrochen}