German-Arabic
    Noun
    آثام مصدر أثِمَ إثْم   |  أَثَام مصدر أثِمَ أثِمَ
    die Sünde [pl. Sünden]
    إثْم [ج. آثام]
    der Sünder [pl. Sünder]
    آثِم [ج. آثامون]
    die Schuld [pl. Schulden] , {law}
    إثْم [ج. آثام] ، {قانون}
    die Verfehlung [pl. Verfehlungen] , {law}
    إثْم [ج. آثام] ، {قانون}
    der Frevel [pl. Frevel]
    إثْم [ج. آثام]
    die Missetat [pl. Missetaten]
    إثْم [ج. آثام]
    die Sündhaftigkeit
    إثْم
    die Versündigung
    اثم
    Verb
    أَثَامٌ ثلا. لازم أثِمَ
    sündigen {sündigte ; gesündigt}
    أثِمَ
    fehlen {fehlte ; gefehlt}
    أثِمَ
    versündigen
    أَثِم
    Adjektive
    sündig
    آثِم
    schuldig [schuldiger ; am schuldigsten ]
    آثِم
    verbrecherisch
    آثِم
    sündhaft
    آثِم