Nom.: der befremdende|ein befremdender|— befremdender Akk.: den befremdenden|einen befremdenden|— befremdenden Dat.: dem befremdenden|einem befremdenden|— befremdendem Gen.: des befremdenden|eines befremdenden|— befremdenden
Femininum
Nom.: die befremdende|eine befremdende|— befremdende Akk.: die befremdende|eine befremdende|— befremdende Dat.: der befremdenden|einer befremdenden|— befremdender Gen.: der befremdenden|einer befremdenden|— befremdender
Neutrum
Nom.: das befremdende|ein befremdendes|— befremdendes Akk.: das befremdende|ein befremdendes|— befremdendes Dat.: dem befremdenden|einem befremdenden|— befremdendem Gen.: des befremdenden|eines befremdenden|— befremdenden
Plural
Nom.: die befremdenden|(keine) befremdenden|— befremdende Akk.: die befremdenden|(keine) befremdenden|— befremdende Dat.: den befremdenden|(keinen) befremdenden|— befremdenden Gen.: der befremdenden|(keiner) befremdenden|— befremdender
ich befremde du befremdest er/sie/es befremdet wir befremden ihr befremdet sie befremden
Präteritum
ich befremdete du befremdetest er/sie/es befremdete wir befremdeten ihr befremdetet sie befremdeten
Perfekt
ich habe befremdet du hast befremdet er/sie/es hat befremdet wir haben befremdet ihr habt befremdet sie haben befremdet
Plusquamperfekt
ich hatte befremdet du hattest befremdet er/sie/es hatte befremdet wir hatten befremdet ihr hattet befremdet sie hatten befremdet
Konjunktiv I
ich befremde du befremdest er/sie/es befremde wir befremden ihr befremdet sie befremden
Konjunktiv II
ich befremdete du befremdetest er/sie/es befremdete wir befremdeten ihr befremdetet sie befremdeten
Futur I
ich werde befremden du wirst befremden er/sie/es wird befremden wir werden befremden ihr werdet befremden sie werden befremden
Futur II
ich werde befremdet haben du wirst befremdet haben er/sie/es wird befremdet haben wir werden befremdet haben ihr werdet befremdet haben sie werden befremdet haben