Substantiv
إحْنَاءٌ مص. أحْنَى أحْنَى   |  أَحْناءٌ جمع حَنْوٌ   |  أحْنَاءٌ جمع حِنْوٌ   |  إحناء مصدر أحنى/ أحنى على أحنى   |  أَحْناء جمع حِنْو
Verb
إِحْنَاءٌ ربا. لازمتع. م. بحرف أحْنَى
nicken (v.) , {nickte ; genickt}
أحْنَى {الرأس}