allemand-arabe
    Verb
      volle Konjugation  
    kriegen
    قبض على
    kriegen
    أَمْسَكَ
    kriegen
    أَخذَ
    kriegen
    حَصَلَ على
    Noun, masculine
    den Kriegen: Plural, Dativ von Krieg   volle Deklination  
    der Krieg [pl. Kriege]
    حَرْب [ج. حروب]
    der Krieg [pl. Kriege] , {Pol.}
    قِتَالٌ {سياسة}
    der Krieg
    اقتتال
    Résultats connexes
    einen Korb kriegen umgang.
    انسدت فى وجهه
    die Hinterlassenschaften von Kriegen {Pl.}, {Pol.}
    مخلفات الحروب {سياسة}
    einen Korb kriegen (v.) , umgang.
    تخوزق
    einen Korb kriegen (v.) , umgang.
    انبعص
    einen Korb kriegen
    قوبل بالرفض
    sich mit jmdm. in die Wolle kriegen umgang.
    تعارك مع ...
    Ärger kriegen umgang.
    سبب لنفسه مشكلة
    einen Korb kriegen umgang.
    عاد بخفيْ حنين
    psychologische Auswirkungen von Kriegen (n.) , Pl., {Psych.}
    الآثار النفسية للحروب {علم نفس}
    Schottland in den Kriegen der drei Königreiche {Hist.}
    اسكتلندا في حروب الممالك الثلاث {تاريخ}
    Résultats similaires
    bekriegen (v.)
    حارَبَ
    das Dekriegen (n.)
    مُحَارَبَةٌ
    das Bekriegen (n.)
    مُحَارَبَةٌ
    bekriegen (v.)
    قَاتَلَ
    abkriegen (v.)
    حَصَلَ على
    hinkriegen (v.) , {kriegte hin / hinkriegte ; hingekriegt}
    حَصَلَ على
    hinkriegen (v.) , {kriegte hin / hinkriegte ; hingekriegt}
    تمكن من
    mitkriegen (v.)
    أَدْرَكَ
    hinkriegen (v.) , {bringt hin/brachte hin/hingebracht}
    قضى {الوقت}
    loskriegen (v.)
    فك {برغي}
    loskriegen (v.)
    تمكن من بيع
    loskriegen (v.)
    تخلص من {شخص}
    totkriegen (v.)
    قضى على