خَاصَرَ
[خ ص ر]. (ف: ربا. متعد). خَاصَرْتُ، أُخَاصِرُ، خَاصِرْ، مص. مُخَاصَرَةٌ خَاصَرَ صَاحِبَهُ: وَضَعَ يَدَهُ عَلَى خَاصِرَتِهِ خَاصَرَ صَاحِبَتَهُ: مَاشَاها وَيَدُ كِلَيْهِمَا عِنْدَ خَصْرِ الآخِرِ خَاصَرَهُ: أخَذَ كُلٌّ فِي طَرِيقٍ حَتَّى يَلْتَقِيَا فِي مَكَانٍ .