Verb
ebnen {ebnete ; geebnet}
ebnen {ebnete ; geebnet}
ebnen {ebnete ; geebnet}
ebnen {ebnete ; geebnet}
Adjektiv
des ebnen: Singular, Maskulinum, Genitiv von eben   volle Deklination  
eben [ebener ; am ebensten ]
eben [ebener ; am ebensten ]
eben [ebener ; am ebensten ]
eben [ebener ; am ebensten ]
eben [ebener ; am ebensten ]