Substantiv
مُؤبِّن صيغة فاعل أبَّنَ   |  مُؤبَّن صيغة مفعول أبَّنَ
der Sohn [pl. Söhne] , {Familie}
اِبْنٌ [ج. أبناء]
der Sprössling [pl. Sprösslinge]
اِبْنٌ [ج. أبناء]
...
Ibn {Arabisch, Sohn von}